Listopad dla większości jest miesiącem, który trudno pokochać. Chłodne, pochmurne dni, szare niebo i szybko zapadający zmrok budzą melancholię. A jednak, flâneur – z natury poszukiwacz piękna i romantycznych uniesień – wiedział, że właśnie w takiej aurze można odkryć coś niezwykłego. Tego dnia, z szarym wełnianym płaszczem otulającym ramiona i ulubionym notesem w kieszeni, postanowił udać się na spacer po katowickich lasach, które zaskakują swoją wielkością. Katowice, zaraz po Sopocie, mogą pochwalić się największą powierzchnią lasów w Polsce – to prawdziwa enklawa zieleni pośród miejskiego zgiełku.
Spacer zaczął się w miejscu, które wyglądało jak brama do innego świata. Droga wyłożona spadłymi liśćmi prowadziła w głąb lasu, gdzie cisza była przerywana jedynie szelestem gałęzi poruszanych wiatrem. Flâneur chłonął tę atmosferę. Z każdym krokiem las wydawał się gęstnieć, a ścieżka skręcała w coraz bardziej tajemnicze zakątki.
Po dłuższym marszu jego uwagę przyciągnęła błyszcząca w oddali tafla wody. Skierował się w tamtym kierunku, aż dotarł do sporego stawu. Nad jego brzegiem znajdował się pomost – prosty, drewniany, wyraźnie noszący ślady wieloletniego użytkowania. Było jasne, że często przesiadują tu wędkarze, szukając spokoju i kontaktu z naturą. Flâneur zbliżył się i stanął na końcu pomostu, spoglądając na spokojną powierzchnię stawu.
Słońce, które jeszcze chwilę temu kryło się za gęstymi chmurami, zaczęło powoli przebijać się przez szarość nieba. Z każdą minutą nabierało intensywności, malując na niebie paletę barw. Pomarańcz, róż, złoto i fiolet przeplatały się w niezwykłym tańcu światła i cieni. Zachód słońca nad stawem był jak spektakl – niezaplanowany, a jednak doskonały w każdym detalu.
Flâneur stanął na samej krawędzi pomostu i zanurzył wzrok w tym spektaklu. Cisza, która go otaczała, miała niemal medytacyjny charakter. Woda odbijała światło jak lustro, a drzewa na brzegu zdawały się pochylać w geście podziwu dla tego naturalnego widowiska. Wyjął notes i zaczął pisać. Każde słowo było próbą uchwycenia tej chwili, zapisania jej dla przyszłości, gdyby kiedyś zapomniał, jak piękny może być nawet najbardziej ponury miesiąc w roku.
Gdy słońce zaczęło chować się za linię drzew, krajobraz wokół stawu przeszedł niezwykłą metamorfozę. Blask zachodzącego słońca, który wcześniej rozlewał złoto i róż na spokojnej tafli wody, powoli ustępował miejsca ciemniejszym, głębszym barwom. Niebo na zachodzie płonęło ostatnimi chwilami dnia, przechodząc od pomarańczowego do głębokiego granatu. Flâneur, stojąc na drewnianym pomoście, zauważył na niebie Wenus, nazywaną także Gwiazdą Poranną lub Jutrzenką – najjaśniejszy punkt na horyzoncie, który zdawał się wprost przemawiać do niego. Jej srebrzysta poświata tańczyła na powierzchni stawu, jakby w geście pożegnania z kończącym się dniem.
Otulony ciszą lasu, flâneur poczuł, jak ten srebrny blask skłania go do refleksji. Katowice – drugie w Polsce pod względem powierzchni lasów, a więc na zaszczytnym podium – wydały mu się idealnym miejscem na takie kontemplacje. Skoro Wenus na niebie błyszczy niczym gwiazda, pomyślał, to doskonały moment, by wspomnieć o innych „gwiazdach”, ale sportu. 2024 to rok Polskich Olimpijczyków.
Flâneur przysiadł na pomoście, pozwalając myślom krążyć wokół tej idei. Wyobraził sobie olimpijskich medalistów, ich ciężką pracę, walkę z przeciwnościami i triumf, który mógł wydawać się niedoceniany. „Blask Wenus, blask medali” – pomyślał. Te dwa symbole, choć różne, miały coś wspólnego: przypominały, że piękno i wartość można znaleźć nawet tam, gdzie inni widzą niedoskonałość.
Gdy księżyc zaczął nieśmiało pojawiać się na niebie, flâneur wstał, wiedząc, że ta chwila spokoju i piękna pozostanie z nim na długo. Światło Wenus i cicha harmonia przyrody zdawały się mówić, że nawet w listopadzie, w jego pozornej szarości, można znaleźć coś, co inspiruje i dodaje otuchy. To był wieczór, który przypominał, że każda chwila, nawet ta na pozór zwyczajna, może stać się częścią większej opowieści.
Olimpijczycy związani z Katowicami
Robert Korzeniowski – studiował na AWF w Katowicach
Robert Korzeniowski (ur. 30 lipca 1968 w Lubaczowie) to jeden z najwybitniejszych polskich chodziarzy, trzykrotny mistrz świata oraz czterokrotny mistrz olimpijski, specjalizujący się w chodzie na 20 km i 50 km. Jest rekordzistą Polski i jedynym zawodnikiem w historii, który zdobył dwa złote medale na tych samych igrzyskach olimpijskich (1996, 2000, 2004), wygrywając na obu dystansach. Korzeniowski obronił również tytuł mistrza olimpijskiego na 50 km (2000, 2004), a jego osiągnięcia w chodzie sprawiają, że jest rekordzistą wśród polskich olimpijczyków, zdobywając cztery złote medale indywidualnie. W swojej karierze zdobył również m.in. trzy złote medale mistrzostw świata (1997, 2001, 2003) oraz cztery złote medale na mistrzostwach Europy.
Korzeniowski był 14-krotnym mistrzem Polski, dwukrotnym mistrzem Uniwersjady oraz kilkakrotnym laureatem plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku w Polsce. Odznaczony został m.in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim OOP.
Wyniki olimpijskie:
- 1992 Barcelona: Nie ukończył konkurencji na 20 km i 50 km z powodu dyskwalifikacji.
- 1996 Atlanta:
- 20 km – 8. miejsce (1:21:13)
- 50 km – Złoty medal (3:43:30)
- 2000 Sydney:
- 20 km – Złoty medal (1:18:59)
- 50 km – Złoty medal (3:42:22)
- 2004 Ateny:
- 50 km – Złoty medal (3:44:58)
Korzeniowski jest także dwukrotnym zwycięzcą Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” oraz czterokrotnym laureatem „Złotych Kolców” jako najlepszy lekkoatleta sezonu w Polsce.
Anita Włodarczyk – zawodniczka AZS-AWF Katowice
Anita Włodarczyk (ur. 8 sierpnia 1985 w Wodzisławiu Śląskim) to jedna z najwybitniejszych polskich lekkoatletek, specjalizująca się w rzucie młotem. W swojej karierze ustanowiła wiele rekordów świata i Polski, zdobywając liczne tytuły mistrza świata oraz mistrzyni olimpijskiej. Włodarczyk jest uznawana za jedną z najlepszych zawodniczek w historii tej konkurencji. W swojej karierze czterokrotnie zdobywała złote medale olimpijskie (2012, 2016, 2020), a także wielokrotnie triumfowała na mistrzostwach świata i Europy.
Anita Włodarczyk to także rekordzistka świata w rzucie młotem, z wynikiem 82,98 m, który ustanowiła w 2016 roku. Jest wielokrotną mistrzynią Polski, zdobywając liczne tytuły krajowe zarówno na otwartym stadionie, jak i w hali. Włodarczyk jest również pierwszą zawodniczką w historii, która zdobyła cztery złote medale mistrzostw świata w rzucie młotem, co potwierdza jej dominację w tej konkurencji.
Wyniki olimpijskie:
- 2008 Pekin: 10. miejsce w finale (69,35 m).
- 2012 Londyn: Złoty medal (78,18 m) – ustanowiła wtedy swój rekord olimpijski.
- 2016 Rio de Janeiro: Złoty medal (82,29 m) – poprawiła własny rekord olimpijski.
- 2020 Tokio: Złoty medal (78,48 m) – czwarte złoto olimpijskie, obrona tytułu.
Anita Włodarczyk to również dwukrotna mistrzyni świata (2015, 2017) oraz wielokrotna mistrzyni Europy, która niejednokrotnie stawiała się na najwyższym stopniu podium, zdobywając tytuły na mistrzostwach międzynarodowych. Jest również wielokrotną zwyciężczynią Pucharu Świata w rzucie młotem.
Justyna Kowalczyk – zawodniczka AZS-AWF Katowice
Justyna Kowalczyk (ur. 19 stycznia 1983 w Zakopanem) to jedna z najwybitniejszych polskich biegaczek narciarskich, która przez wiele lat dominowała na arenie międzynarodowej. Kowalczyk specjalizowała się w biegach na długich dystansach i zdobyła liczne tytuły mistrzyni świata oraz mistrzyni olimpijskiej. Jej sukcesy na igrzyskach olimpijskich oraz mistrzostwach świata stawiają ją w gronie najlepszych zawodniczek w historii narciarstwa biegowego.
Justyna Kowalczyk, znana z niesamowitej determinacji i siły woli, w swojej karierze zdobyła cztery złote medale mistrzostw świata i dwa złote medale olimpijskie, a także jest triumfatorką Pucharu Świata w biegach narciarskich. Jej umiejętności, niezłomność oraz konsekwentna praca w dążeniu do sukcesu sprawiły, że stała się jedną z najbardziej cenionych postaci w polskim sporcie.
Wyniki olimpijskie:
- 2006 Turyn: 7. miejsce w sprincie techniką klasyczną, 8. miejsce na 10 km techniką klasyczną, 6. miejsce na 30 km techniką dowolną.
- 2010 Vancouver: Złoty medal na 30 km stylem klasycznym, brązowy medal na 10 km stylem klasycznym, 4. miejsce w sprincie techniką klasyczną.
- 2014 Soczi: Złoty medal na 10 km stylem klasycznym, 6. miejsce na 30 km techniką klasyczną, 5. miejsce w sprincie techniką dowolną.
- 2018 Pyeongchang: 5. miejsce na 10 km stylem klasycznym, 7. miejsce na 30 km techniką klasyczną.
Justyna Kowalczyk to również mistrzyni świata, zdobywczyni czterech złotych medali mistrzostw świata w biegach narciarskich, w tym na dystansie 10 km, 30 km oraz w sztafecie. W swojej karierze zdobyła również liczne medale mistrzostw świata w innych konkurencjach, a także kilkukrotnie wygrywała Puchar Świata w biegach narciarskich.
Otylia Jędrzejczak – mieszkanka Katowic, podopieczna Pałacu Młodzieży w Katowicach
Otylia Jędrzejczak (ur. 20 kwietnia 1983 w Oświęcimiu) to jedna z najwybitniejszych polskich pływaczek, specjalizująca się w stylu motylkowym, zmiennym i dowolnym. Jędrzejczak jest wielokrotną medalistką olimpijską oraz mistrzynią świata i Europy. Jest uznawana za jedną z najlepszych pływaczek w historii Polski, a jej osiągnięcia na arenie międzynarodowej pozostają niezatarte w historii sportu.
Jędrzejczak w swojej karierze zdobyła wiele prestiżowych tytułów, w tym złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach w 2004 roku na dystansie 200 metrów stylem motylkowym. To był przełomowy moment w jej karierze, który przyniósł jej światową sławę. W późniejszych latach Otylia nie tylko kontynuowała zdobywanie tytułów mistrzowskich, ale także stała się ikoną sportu w Polsce, będąc wzorem dla młodych adeptów pływania.
Wyniki olimpijskie:
- 2000 Sydney: 4. miejsce na 200 m stylem motylkowym.
- 2004 Ateny: Złoty medal na 200 m stylem motylkowym, srebrny medal na 100 m stylem motylkowym, srebrny medal w sztafecie 4×100 m stylem zmiennym.
- 2008 Pekin: Srebrny medal na 200 m stylem motylkowym, brązowy medal na 100 m stylem motylkowym, brązowy medal w sztafecie 4×100 m stylem zmiennym.
Otylia Jędrzejczak jest także rekordzistką Polski, a jej sukcesy na mistrzostwach świata oraz mistrzostwach Europy umocniły jej pozycję jako jednej z najwybitniejszych pływaczek w historii polskiego sportu.
Justyna Święty-Ersetic – zawodniczka AZS-AWF Katowice
Justyna Święty-Ersetic to wybitna polska lekkoatletka specjalizująca się w biegu na 400 metrów. Urodziła się 3 grudnia 1992 roku w Raciborzu. Jest jednym z najwybitniejszych talentów w polskiej lekkoatletyce, a jej osiągnięcia na międzynarodowej scenie stawiają ją w gronie najlepszych biegaczek na świecie. Jej kariera nabrała tempa szczególnie w ostatnich latach, kiedy to zdobyła liczne medale na mistrzostwach Europy, świata i igrzyskach olimpijskich.
Święty-Ersetic wielokrotnie reprezentowała Polskę na igrzyskach olimpijskich, gdzie odniosła swoje największe sukcesy. W 2020 roku, podczas igrzysk olimpijskich w Tokio, zdobyła dwa medale – złoto w sztafecie mieszanej 4×400 m i srebro w sztafecie 4×400 m kobiet. Jest także wielokrotną medalistką mistrzostw Europy i świata. Jej osiągnięcia na 400 m oraz w sztafetach 4×400 m umocniły jej pozycję jako jednej z najlepszych polskich lekkoatletek w historii.
Igrzyska Olimpijskie:
- 2020 Tokio:
- Złoty medal w sztafecie mieszanej 4×400 m
- Srebrny medal w sztafecie 4×400 m
- 2016 Rio de Janeiro:
- 4. miejsce w sztafecie 4×400 m
- Odpadła w półfinale na 400 m
- 2012 Londyn:
- 5. miejsce w sztafecie 4×400 m (II przedbieg)
Dawid Tomala – „Mocna Piątka by Dawid Tomala” impreza w Katowicach
Dawid Tomala to polski lekkoatleta specjalizujący się w chodzie sportowym. Jest mistrzem olimpijskim z Tokio 2020, gdzie zdobył złoty medal w konkurencji 50 km chodu sportowego. Jego debiut olimpijski miał miejsce podczas Igrzysk XXXII Olimpiady w Tokio, które z powodu pandemii koronawirusa zostały przełożone na 2021 rok, lecz zachowały swoją nazwę.
Wyniki olimpijskie:
- 2020 Tokio:
- Złoty medal w chodzie sportowym na 50 km
Ryszard Zub – klub Baildon Katowice
Ryszard Zub był wybitnym polskim trenerem i szablistą, uważanym za jednego z „cudownych dzieci” węgierskiego trenera Janosa Keveya. Urodził się 24 marca 1934 roku w Gołogórach, pow. Złoczów. Był wychowankiem trenera Antoniego Sobika, a swoją karierę sportową rozwijał w klubach Piasta Gliwice, Baildon Katowice i Legii Warszawa. Zub zdobył liczne medale, w tym trzykrotnie tytuł mistrza świata w drużynie szablistek. Po zakończeniu kariery sportowej był cenionym trenerem, m.in. we Włoszech, gdzie doprowadził drużynę szablistek do złotego medalu olimpijskiego w Monachium. Zmarł 11 stycznia 2015 roku w Padwie.
Wyniki olimpijskie:
- 1956 Melbourne:
- Srebro w szabli drużynowej (Polska), Zub nie walczył w finale, ale był częścią drużyny, która zdobyła srebrny medal.
- 1960 Rzym:
- Srebro w szabli drużynowej (Polska), Zub nie walczył w finale, drużyna zdobyła srebro po przegranej z Węgrami.
- 1964 Tokio:
- Brąz w szabli drużynowej (Polska), drużyna pokonała Francję w meczu o 3. miejsce.
Tadeusz Walasek – zawodnik GKS Katowice
Tadeusz Walasek był wybitnym polskim bokserem, mistrzem Europy, srebrnym i brązowym medalistą olimpijskim oraz kapitanem policji i trenerem. Urodził się 15 lipca 1936 roku w Elżbiecinie koło Łomży. W dzieciństwie wraz z rodziną został deportowany na Syberię, a po wojnie osiedlił się na Dolnym Śląsku. Bokserską karierę rozpoczął w Kłodzku, a potem przez różne kluby trafił do warszawskiej Gwardii, gdzie rozwinął swoje umiejętności. Był 7-krotnym mistrzem Polski i zdobył liczne medale na mistrzostwach Europy. Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener, m.in. w klubie Gwardia, a jego wychowanek Jerzy Rybicki zdobył złoty medal olimpijski. Walasek zmarł 4 listopada 2011 roku.
Wyniki olimpijskie:
- 1956 Melbourne:
- Waga półśrednia (67 kg) – Walasek przegrał w pierwszej rundzie z F. Tiedtem (Irlandia) i odpadł z zawodów.
- 1960 Rzym:
- Waga średnia (75 kg) – Złoty medal moralny (srebro) po kontrowersyjnej porażce w finale z Edwardem Crookiem (USA) – zwycięstwo 5:0 w 1. i 2. rundzie, 4:1 w ćwierćfinale i półfinale.
- 1964 Tokio:
- Waga średnia (75 kg) – Brązowy medal po przegranej przez nokaut z Walerym Popienczenko (ZSRR) w półfinale.
Zabłocki Wojciech – zawodnik klubu MKS Katowice
Wojciech Zabłocki (ps. „Kajtek”) był wybitnym polskim szermierzem i architektem, urodzonym 6 grudnia 1930 roku w Warszawie. Był jednym z najwybitniejszych szablistów w historii Polski, zdobywając liczne tytuły mistrza i medalistę mistrzostw świata oraz igrzysk olimpijskich. Zabłocki był także jednym z pierwszych, który przejął sukcesy po starszych mistrzach szermierki, wprowadzając Polskę na arenę międzynarodową po II wojnie światowej. Po zakończeniu kariery sportowej zaangażował się w działalność sportową i architektoniczną, projektując m.in. Pomnik Powstańców Śląskich i Ośrodek Przygotowań Olimpijskich w Warszawie. Był również autorem książek o szermierce i broni. Zmarł 5 grudnia 2020 roku, dzień przed swoimi 90. urodzinami.
Wyniki olimpijskie:
- 1952 Helsinki:
- Szabla indywidualna: 7. miejsce w ćwierćfinale.
- Szabla drużynowa: 5-8. miejsce, drużyna polska zajęła 5. miejsce, pokonując Francję i remisując z Rumunią.
- 1956 Melbourne:
- Szabla indywidualna: 6. miejsce w grupie finałowej.
- Szabla drużynowa: srebrny medal, pokonując Wielką Brytanię, USA, ZSRR i Francję, przegrywając z Węgrami w finale.
- 1960 Rzym:
- Szabla indywidualna: 5. miejsce, przegrywając z Węgrem Karpatim o złoto.
- Szabla drużynowa: srebrny medal, przegrywając z Węgrami w finale.
- 1964 Tokio:
- Szabla drużynowa: brązowy medal, wygrywając z Iranem, Niemcami i Francją, przegrywając z ZSRR w półfinale.
Zygmunt Pawlas – reprezentował barwy katowickich klubów, pochowany w Katowicach
Zygmunt Pawlas (28 października 1930 – 20 czerwca 2001) był znanym polskim szablistą, ekonomistą oraz zasłużonym sędzią międzynarodowym. Pochodził z Jasienicy koło Bielska i był jednym z „cudownych dzieci” Janosa Keveya, węgierskiego trenera. Jego talent szermierczy rozwijał się w katowickich klubach MKS i Górnik. Pawlas zdobył m.in. srebrny medal olimpijski w drużynie podczas igrzysk w Melbourne (1956). Był czterokrotnym medalistą mistrzostw świata, zdobywając srebro (Luksemburg, 1954) oraz brązy (Bruksela, 1953; Paryż, 1957; Filadelfia, 1958). Po zakończeniu kariery sportowej pełnił funkcje trenerskie, prowadząc m.in. GKS Katowice, gdzie współtworzył 13 tytułów drużynowych mistrzów Polski we florecie kobiet. Zasłużony działacz sportowy, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP oraz Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
Wyniki olimpijskie:
- 1952 Helsinki: W szabli drużynowej Polska zajęła miejsca 5-8, po przegranych z USA i Włochami, z medalem zdobytym przez Węgry. Pawlas nie walczył w kilku meczach.
- 1956 Melbourne: Srebrny medal w szabli drużynowej. Polska pokonała Wielką Brytanię i USA, zremisowała z ZSRR i pokonała Francję, ale uległa Węgrom w finale. Pawlas był kluczowym członkiem drużyny, obok M. Kuszewskiego, J. Pawłowskiego, A. Piątkowskiego, W. Zabłockiego i R. Zuba.
Pawlas był również aktywny jako sędzia międzynarodowy w czasie Igrzysk Olimpijskich w Rzymie, Tokio, Meksyku, Monachium i Montrealu, a także w mistrzostwach świata.
–
Depesza do Burmistrzyni Kolonii w Niemczech (foto ratusza powyżej).
Szanowna Pani Burmistrz!
Katowice i Kolonia to miasta partnerskie, a w związku z bieżącym rokiem 2024, który został ustanowiony przez polski parlament rokiem olimpijczyków, pragnę przypomnieć o wielu wybitnych sportowcach związanych z naszym miastem. To doskonała okazja, by podkreślić, jak ogromny wpływ na rozwój polskiego sportu miały osoby, które zaczynały swoją drogę do sukcesów właśnie w Katowicach.
Katowice mogą poszczycić się olimpijczykami, którzy zdobyli medale i przyczynili się do wielkich sportowych sukcesów Polski. Wśród nich są m.in. Robert Korzeniowski, który jest czterokrotnym złotym medalistą olimpijskim w chodzie sportowym, Justyna Kowalczyk, wybitna biegaczka narciarska i zdobywczyni złotych medali olimpijskich, oraz Otylia Jędrzejczak, mistrzyni olimpijska w pływaniu. Ich osiągnięcia są symbolem determinacji, pasji i pracy, które wciąż inspirują młodych sportowców.
Z tej okazji pragnę wyrazić nadzieję, że rocznica ta będzie wspaniałą okazją do refleksji nad sukcesami sportowców z Katowic, którzy swoją determinacją i talentem zapisali się w historii olimpijskiego ruchu. Życzę Pani oraz mieszkańcom Kolonii wielu sukcesów i radości w bieżącym roku.
Projekt realizowany w partnerstwie z Miastem Katowice
Foto: Wikipedia, Panteon Górnośląski